Waarom is het internet zoals het nu is?
Het internet – even de open deur intrappen – daar kunnen we niet meer omheen. Het is overal toegankelijk. Heb je er ooit over nagedacht hoe het allemaal tot stand is gekomen? Waar we tot 2000 nog inbelden via de telefoon om internetverbinding te verkrijgen, kunnen we nu rustig in een weiland op Ameland zitten en nog genieten van drie mannen die op hoge hakken de Spice Girls nadoen.
De vraag die na dit filmpje gelijk bij mij op kwam.. hoe heeft het ooit zover kunnen komen?
Het internet verbindt alle apparaten (computers, smartphones, tablets etc.) met elkaar. Dit kan per draad zijn (internetkabel) of draadloos (WiFi). Dat is me nogal een opgave! Hoe verbind je computers uit Amerika met die uit Azië en Europa? Nou heel simpel, er liggen gewoon internetkabels onderin de zee, onder je straat en in je huis. Nieuw is dit niet. Sinds 1842 liggen er al kabels in zee, om telegrammen te versturen.
Het begin van het internet
In 1957 kwamen de Verenigde Staten (VS) erachter dat ze erg achterliepen op technologisch gebied. Rusland had de eerste onbemande satelliet, Spoetnik, de ruimte ingestuurd. De VS voelden zich niet meer het mannetje, dus werden veel universiteiten aan het werk gezet. Om de universiteiten goed samen te laten werken, creëerden de VS ARPA. ARPA moest alle universiteiten verbinden, zodat ze zo efficiënt mogelijk konden werken. Dit lukte, sinds 1969 was het mogelijk om een boodschap in kleine delen van de ene naar de andere computer te versturen. Dit was namelijk gemakkelijker en ook minder kwetsbaar voor onderschepping. Er ontstonden verschillende computernetwerken en om deze aan elkaar te verbinden, werd er een Internet Protocol (IP) geschreven. Zoals je weet, werkt binden het makkelijkst als je elkaar verstaat, zie jij namelijk maar eens een Russische dame te versieren in het Nederlands. Maargoed, terug naar het verhaal. Nu de computers op één lijn (woordgrap) lagen, groeide het aantal verbonden computers snel.
Hoe monitor je die snelle groei?
Elke connectie (verbinding) naar het ARPANET kreeg een eigen IP-adres, te vergelijken met je straatnaam en huisnummer. Dit is trouwens nog steeds zo. De persoon die de eerste SPAM-mail stuurde in 1978 kon dan ook simpel gepakt worden door het IP-adres. Goed, de connecties naar het ARPANET konden dus gemonitord worden. Nu werd het belangrijk om de alsmaar groeiende pagina’s op het internet in overzicht te brengen.
Vanaf 1984 kwam het idee om domeinnamen (www.jouwnaam.com) aan te maken. Het was namelijk onmogelijk om de inmiddels 1000 IP-adressen uit je hoofd te leren. De eerste die dat deden waren (uiteraard) technologische bedrijven als HP en Intel. Het was pas in 1989, toen er al 100.000 connecties naar het ARPANET waren, dat men erachter kwam dat het Internet een grote chaos was. Zoekmachines brachten orde in die chaos door alle website te lezen en steekwoorden te onthouden. Als jij zoekt op die steekwoorden, dan krijg jij die websites te zien (het begin van Google, dames en heren). Ook werd rond deze tijd het internet commercieel geopend en ging ARPANET over op wat wij nu kennen als open internet.
Web 2.0
Langzaam groeide het aantal connecties en werden de verbindingen sneller. Web 2.0 ontstond. Web 2.0 is de naam voor alle websites waar de gebruiker de content maakt en interactie mogelijk is. Iets wat pas in 1999 geroepen werd, omdat daarvoor de snelheid gewoon veel te sloom was en men nog aan het ontdekken was. Voorbeelden van Web 2.0 zijn sociale media, blogs en websites waar video’s worden gedeeld.
En de toekomst van het internet? Ik denk dat, door het steeds sneller wordende internet, wij veel meer met video’s gaan doen. Sowieso wordt videochatten nog geoptimaliseerd. Ik zie het ook gebeuren dat we online door een winkel lopen en op die manier gaan shoppen. Ook zal het internet zich beter aanpassen aan onze behoeftes. Denk aan een muziek playlist die automatisch gemaakt wordt aan de hand van jouw Facebook-likes, recente afspeellijsten en wat jouw vrienden luisteren. Spotify en YouTube doen nu al hun best, maar lukken wil het nog niet helemaal. Web 3.0 wordt genieten.
