Waarom worden kinderen van gereformeerde ouders niet ingeënt?

Christiaan schreef op 7 novembervol verbazing over zijn gesprek in de kroeg en de gedachten aan zijn tijd in de ‘refoband’. Hij vraagt zich af WRM zwaar christelijke ouders hun kinderen niet in laten enten en krijgt op deze vraag maar geen bevredigend antwoord. WRM grijpen deze mensen de kans niet aan om hun kinderen te behoeden voor enge ziektes als de mazelen, de bof, rode hond en polio?

Wanneer deze vraag aan een lid van de gereformeerde kerk gesteld wordt, is het antwoord ‘omdat het de wil van God is als dat kind ziek wordt’, zoals Christiaan beschrijft. De redenatie achter dit korte antwoord is echter iets uitgebreider. Want WRM zouden de gereformeerden anders überhaupt naar het ziekenhuis gaan als het kind of zijzelf dan toch ziek worden?

Binnen de gereformeerde kerk wordt onderscheid gemaakt tussen preventieve zorg en zorg die je krijgt als een ziekte is vastgesteld, zoals te lezen is in de publicatie Bezwaren tegen vaccinaties van het RIVM. De preventieve zorg wordt vermeden, omdat hier het argument geldt: God bepaalt of iemand ziek wordt of niet. Inentingen vormen binnen de preventieve zorg nog weer een speciale categorie. Strikt genomen wordt een kind dat ingeënt wordt tegen de mazelen een klein beetje ziek gemaakt, zodat hij of zij antistoffen aan gaat maken, waardoor de ziekte bestreden kan worden wanneer het kind met de ziekte in aanraking komt via een natuurlijke besmetting. Het is volgens deze groep mensen alleen niet de taak van mensen om zichzelf of anderen ziek te maken. Ook hiervoor geldt: God bepaalt wie ziek wordt en wie niet.

Behandelingen en medicijnen ter genezing van een vastgestelde ziekte of voor de onderdrukking van symptomen worden door de gereformeerde gemeenschap wel met beide handen aangegrepen. Voor deze middelen geldt dat God ze ter beschikking heeft gesteld en daar mogen de mensen dan  ook gebruik van maken. Met deze medicijnen en behandelingen hebben de mensen niet ingegrepen in het proces van het ziek worden, wat niet door hen bepaald mag worden, maar reageren zij op situatie die is ontstaan. Het grote pijnpunt zit dus in de preventieve zorg: de gereformeerden gaan pas over tot het gebruik van medicijnen, wanneer de ziekte zich aandient.

Maar wat is preventieve zorg? Een pacemaker wordt pas bij iemand ingebracht, nadat bekend is geworden dat de persoon hartritmestoornissen heeft, maar technisch gezien is de pacemaker er om deze stoornissen in de toekomst bij te sturen. Het is dus een behandeling van een bekende ziekte, maar ter voorkoming van ernstigere kwalen. Is de pacemaker nu een preventief middel dat Gods gezag ondermijnt of is het een geneesmiddel dat door God gegeven is?

Bij het voorbeeld van de pacemaker wordt in de bijbelgordel niet getwijfeld: dat is een behandeling voor een bestaande kwaal, maar het geeft wel aan dat er niet altijd vaste antwoorden zijn op deze vragen. Er is namelijk ook een groot deel van de gereformeerde gemeenschap, volgens de Gezondheidsraad zo’n 70%, die zijn kinderen wel in laat enten tegen de verschillende ziektes. Zij beargumenteren hun keuze met stukken uit de Bijbel die laten zien dat preventie wel degelijk kan, zonder de vrees voor God te verliezen (voor de liefhebbers: Genesis 41, waarin Jozef namens God voorraadschuren moet laten bouwen voor de zeven magere jaren).  Of zoals de gereformeerde theoloog Douma stelt: “Als je sproei-installaties gebruikt om te voorkomen dat de oogst mislukt, of dijken verhoogt tegen een mogelijke overstroming, dan is het toch niet zo vreemd als je jezelf en je kinderen laat vaccineren tegen polio?” De verwachting is dan ook dat steeds meer kinderen zullen worden ingeënt, ook binnen de gereformeerde gemeenschap.

Lees het eerdere opinie-stuk van Chris hier!

Bron tekst:
Bezwaren tegen vaccinaties, Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu, november 2010